O książce: rok / Monografia O. E. Etingofa "Jerozolima, Władykaukaz i Moskwa w biografii i jej rozpowszechnianie bez zgoda wydawcy jest zabroniona. i twórczość M. A. Bułhakowa” dotyka wydarzeń z życia pisarza i ich odzwierciedlenia w jego twórczości. Na podstawie licznych niepublikowanych wcześniej dokumentów archiwalnych, zapomnianych publikacji prasowych i wspomnień zebrano obszerny materiał źródłowy dotyczący wojny domowej na Kaukazie Północnym oraz okresu moskiewskiego lat 30. XX wieku. Dzięki tym badaniom udało się ustalić, że wiosną 1920 roku pisarz, jako były żołnierz Białej Gwardii, został skazany na rozstrzelanie przez Czerwonych, udało mu się jednak uratować i został zatrudniony w Wydziale Oświaty Ludowej „Terku”. Zbawienie nastąpiło w Wielki Tydzień, w wigilię Wielkanocy. Znaczący i równie nowy materiał przedstawia książka dotycząca okresu moskiewskiego, w szczególności dotyczy salonu literackiego „Nikitin Subbotniks”, organizacji pisarzy i Ludowego Komisariatu Oświaty. Ponadto autor dochodzi do wniosku, że wiele ważnych wydarzeń związanych z M. A. Bułhakowem i jego twórczością w 1930 r. i później miało miejsce ponownie w przeddzień Wielkanocy. Książka podejmuje próbę nowych, prototypowych interpretacji wydarzeń i postaci ujawnionych w rozdziałach źródłowych. Według O. E. Etingofa kaukaskie wspomnienia z 1920 r. stały się dla M. A. Bułhakowa podstawą tworzenia ewangelicznych rozdziałów powieści „Mistrz i Małgorzata”; topografia Władykakazu, gdzie przeżył swoją Golgotę, stała się podstawą obrazu Jeruszalaima. . A wrażenia z moskiewskiego środowiska pisarskiego, w szczególności z Nikitina Subbotników, znalazły odzwierciedlenie w moskiewskich rozdziałach powieści. Większość zaproponowanych przez autora interpretacji prototypów ma charakter zupełnie nowy i polemiczny w stosunku do interpretacji przyjętych w literaturze. 2. wydanie.